- Σίντ
- (Cid, ισπανική προφορά Θιδ· το πραγματικό του όνομα είναι Ruy Diaz de Vivar). Ισπανός ιππότης (Βιβάρ ή Μπούργκος, περίπου 1030 - Βαλένθια 1099), μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της Reconquista (της «ανάκτησης» της Ισπανίας, που την κατείχαν οι Άραβες, από τους Ισπανούς). Ονομάστηκε Σ. (αραβικά σίντι=κύριος) από τους μουσουλμάνους που πολεμούσαν μαζί του και πήρε το επίθετο Campeador γιατί νίκησε σε μια δύσκολη μονομαχία όπου απόδειξε τον πατριωτισμό του. Έλαβε μέρος στους οικογενειακούς πόλεμους που ξέσπασαν μεταξύ των γιων του βασιλιά Φερδινάνδου A’ (που πέθανε το 1065), στους οποίους αυτός είχε μοιράσει τις κτήσεις του: υπηρέτησε πρώτα το Σάντσο B’ βασιλιά της Καστίλλης εναντίον του αδελφού του Αλφόνσου ΣΤ, βασιλιά της Λεόν κι έπειτα, μετά τη δολοφονία του πρώτου (1072), υπηρέτησε το δεύτερο, που έγινε βασιλιάς και των δύο βασίλειων, σε διάφορες επιχειρήσεις. Έπεσε όμως σε δυσμένεια και εξορίστηκε· διέτρεξε τότε την Ισπανία προσφέροντας τις υπηρεσίες του πότε στους χριστιανούς και πότε στους μουσουλμάνους ηγεμόνες, σημειώνοντας κατορθώματα που φλόγισαν τη φαντασία των συγχρόνων του και των μεταγενέστερων και γινόμενος αντικείμενο θρύλων και τραγουδιών. Από τα κατορθώματα του τα σημαντικότερα ήταν: η νικηφόρα επέμβαση υπέρ του μουσουλμάνου ηγεμόνα της Σαραγόσας εναντίον των ηγεμόνων της Βαλένθιας, της Βαρκελώνης και της Αραγωνίας, η επίσης νικηφόρα επέμβαση του υπέρ του μουσουλμάνου ηγεμόνα του Αλκαδίρ, τον οποίο εγκατέστησε στη Βαλένθια, που προοριζόταν να δοθεί στον Αλφόνσο ΣΤ’ (σε αντάλλαγμα με το Τολέδο), η δική του ηγεμονία στη Βαλένθια, έπειτα από το θάνατο του ηγεμόνα του Αλκαδίρ (1902). Εκεί ο Σιντ έζησε ως ηγεμόνας από το 1092 ως το θάνατό του· τρία χρόνια ακόμα βασίλευσε εκεί η γυναίκα του Δόνα Χιμένα Ντιάθ.
O Ισπανός ήρωας Σιντ σε χάλκινο άγαλμα.
Dictionary of Greek. 2013.